Mijn weg naar het impressionisme

In mijn menig is het impressionisme een mooie vorm van schilderen, ik heb het zelf ervaren als een soort priegel werkje waar veel geduld voor nodig is, niet zoals moderne kunst waar men gewoon maar wat kliedert.

Bij het impressionisme wordt veel aandacht besteed aan de kleuren die hierdoor in combinatie met het streepjes en stipjes patroon meestal erg fijn eruit komen te zien.De bloei van het impressionisme rond 1870 kwam doordat verf in tubes verkrijgbaar was waardoor men overal kon gaan schilderen. De kunstenaars wilde de wereld op een andere manier laten zien en schilderde hierom dus met stipjes en streepjes om alles wat abstracter te maken. Bij het impressionisme gaat het naast de kleur en techniek ook om het licht/de licht inval. De werken zijn meestal al helder en het licht zowel als de schaduw die hierbij ontstaat speelt altijd een grote rol of het nou een zonsondergang('Impression, soleil levant' van Monet(links))is of het licht van de zon die door de bladeren schijnt('Le Moulin de la Galette' van Pierre Auguste Renoir(rechts)) .

 Maar het Impressionisme was er niet zomaar, het begon allemaal bij het neoclassicisme. Bij het neoclassicisme werd gestreefd naar het zo goed mogelijk namaken van de klassieke kunstwerken uit de tijd van de Romeinen, hierbij werden meestal heldere kleuren gebruikt en werd er ook veel met lichtval gewerkt. Hierdoor kregen neoclassicistische schilderijen vaak een statische, toneelmatige indruk. Alsof de mensen poseerden voor het schilderij. Hieronder is een voorbeeld te zien van een neoclassicistisch schilderij: 'De Sabijnse vrouwen tussen de strijdende partijen' van Jacques-Louis David. Dit schilderij is gebaseerd op een Romeins verhaal: 'De roof van de Sabijnse maagden'. Dat dit schilderij is gebaseerd op de tijd van de Romeinen is natuurlijk ook te zien aan de helmen, de speren en het kasteel in op de achtergrond. Ook zijn er heldere kleuren gebruikt en zie je duidelijk dat de vrouw in het midden meer belicht is als de rest van het doek. Daarnaast zie je de statische houding terug, want bijna alle benen zijn namelijk aan de grond en er wordt bijna geen één echte beweging gemaakt op het gehele doek.

   Als reactie op het neoclassicisme waar alles strak en statisch was ontstond de Romantiek. Zij schilderden dus niet door alleen strak en volgens het boekje maar eerder op hun gevoel en emoties. Hierdoor werden er naast taferelen met alleen mensen ook landschappen geschilderd, het gevoelsleven werd opnieuw belangrijk. Ook werden er dankzij de ontdekkingsreizen in die tijd exotische landschappen geschilderd zoals door Casper David Friedich(zie plaatje hieronder). Daarnaast werden de oude volksverhalen vanuit de middeleeuwen behandelt i.p.v. de Romeinse taferelen. Het andere schilderij is hier een voorbeeld van, 'Rinaldo en Armida' is geschilderd door Francesco Hayez. Je ziet dat de afgebeelde mensen een emotie tonen(liefde) en dat het geen Romeins tafereel is maar het een schilderij is van het verhaal van 'Rinaldo en Armida' wat zich tijdens  de kruistochten afspeelde. Dankzij deze ontwikkelingen wwerd er minder gelet op de betekenis of gelijkenis maar eerder op het gevoel(autonoom) en werden de schilderijen dus eerder iets vager (richting het impressionisme).

  Na het neoclassicisme kwam het realisme, de mensen wilde naast het mooie gevoel van ontdekking en liefde ook de barre omstandigheden laten zien van de maatschappij destijds. Ze schilderde dus realistische taferelen, dit was mogelijk aangezien de verf in tube was uitgevonden en de kunstenaars dus konden gaan en staan waar ze wilden. Doordat de mensen deze taferelen werden de arbeiders de 'helden' van het doek, waardoor de arbeider eerder centraal stond. Hieronder is een voorbeeld van zo'n schilderij(de steenbrekers van Gustave Courbet), je ziet dat de arbeiders centraal staan en dat er een actie op het doek wordt vertoont. Tijdens deze periode werden ook steeds meer technieken gebruikt dankij 'en plein air'(de verftube) en uit eindelijk dus de stripjes en streepjes waaruit weer het impressionisme ontstond.

Naast schilderijen van arbeiders werden ook dagelijkse taferelen geschilderd zoals: 'Dejeuner de l'herbe' van Manet. De vrouw is naakt afgebeeld wat wel vaker werd gedaan maar de vrouw in het schilderij ligt er niet mooi te wezen of zo maar ligt gewoon in het park op een kleedje samen met twee mannen! Dit kon destijds(volgens de salon) echt niet en dus werd het schilderij net als vele anderen afgewezen door de Salon(een wereldberoemde kunsttentoonstelling). Omdat niet alleen deze schilderijen maar ook de impressionistische en de romantische werden afgewezen (omdat deze ook niet aan de strenge en strakke eisen van de salon voldeden) richtte de andere kunststromingen samen hun eigen salon op de:'Salon des Refusés'. Hier werden hun kunstwerken uiteraard wel gewaardeerd.

Ik vond zelf mijn weg naar het impressionisme interessant en leerzaam. Ik vond het ook soms leuk bijvoorbeeld toen we een keer zelf mochten schilderen, dit vond ik trouwens wel moeilijk. De verf was niet makkelijk onder controle te houden aangezien het waterverf was. Hierdoor was het wel makkelijker om de kleuren te mengen op het doek(wat impressionistisch is) maar het liep steeds uit en dus was het moeilijk om goede streepjes/stipjes te maken. Daarnaast is het een enorm priegel werkje en als je het echt goed wilt doen ben je zeker een week met één schilderij bezig. Mede hierom vind ik het impressionisme een erg mooie kunststroming. Ook de kleuren van het impressionisme spreken mij aan, er wordt bijna nooit zwart gebruikt en wanneer je dicht bij het doek staat lijken de kleuren verkeerd maar des te verder weg je loopt van het schilderij des te beter het eruit komt te zien. Hieronder mijn eigen probeersel: